فرآیند بتن ریزی با خلاطه

فرآیند بتن ریزی با خلاطه بسیار ساده است و طبق چندین مرحله ساده انجام می شود. اگر دقت کار بالا باشد، نتیجه کار از کیفیت خوبی برخوردار است.

بتن ریزی با خلاطه، یک پروسه ساختمانی می باشد که در آن، بتن ترکیب می شود و با بهره گیری از یک خلاطه مکانیکی به صورت یکنواخت ترکیب می شود. خلاطه به صورت یک دستگاه پیچ و مهره می باشد که برای ترکیب مواد ساختمانی مثل آب، سیمان، ماسه و سنگدانه بکار می رود تا یک ترکیب یکنواخت به اسم بتن بوجود بیاید.

تعریف بتن ریزی با خلاطه

قبل از اینکه به فرآیند بتن ریزی با خلاطه بپردازیم، به تعریف آن اشاره می کنیم. بتن ریزی با خلاطه، یک روش سنتی و دستی برای تولید بتن است که در گذشته از متداول ترین روش های بتن ریزی در پروژه های ساختمانی می باشد. این پروسه برای کارگاه ها و پروژه های کوچک که فاقد امکانات لازم هستند، به کار می رود.

در زمانی که استفاده از دستگاه میکسر پیشرفته متداول نبود، این دستگاه می توانست نیاز صاحبان پروژه را برطرف کند. استفاده از خلاطه ارزان تر از تجهیزات صنعتی می باشد. امروزه در پروژه های عمرانی بزرگ از این روش استفاده نمی کنند.

ممنوعیت استفاده از خلاطه

فرآیند بتن ریزی با خلاطه در برخی از پروژه ها ممنوع می باشد. از سال 1386 استفاده از این بتن در پروژه های ساختمانی به سبب معایب متعدد آن، ممنوع شده است. این ممنوعیت به دنبال نگرانی ها درباره کیفیت پایین بتن تولیدی با خلاطه و اثرات منفی آن بر مقاومت سازه ها و ایمنی پروژه ها ایجاد شده است.

کیفیت پایین بتن تولیدی به این روش سبب ایجاد مشکلات ساختاری و ایمنی در سازه ها می شود. همچنین تولید بتن با این دستگاه ها، در محل پروژه و بدون نظارت متخصصان انجام می شود که این مسئله سبب بروز ایراداتی در اختلاط مواد و ترکیب نامناسب آن می شود.

بررسی فرآیند بتن ریزی با خلاطه

متریال لازم برای تولید بتن شامل سیمان، ماسه، سنگدانه و آب می باشد. اندازه و نسبت ایده آل از هر ماده برای ترکیب بتن بسیار مهم است.

بارگیری مواد: ابتدا باید مواد ساختمانی به خلاطه اضافه شود. نخست ماسه و سنگدانه را اضافه می کنند و پس از آن سیمان را به تدریج بر مواد جامد پاشانده تا طی این پروسه، توزیع یکنواخت سیمان در بین ذرات ماسه و سنگدانه انجام شود.

اضافه کردن آب: بعد از بارگیری مواد جامد باید آب به خلاطه اضافه شود. میزان آب لازم برای ترکیب مناسب بتن با توجه به نسبت مواد و نوع کاربرد بتن تعیین می گردد.

میکس و ترکیب: بعد از افزودن آب، خلاطه می چرخد و مواد را داخل خود میکس نموده و ترکیب می کنند. این پروسه استمرار پیدا می کند تا متریال به صورت کامل ادغام شود و یک ترکیب یکنواخت و همگن ایجاد شود.

استخراج بتن: در ادامه فرآیند بتن ریزی با خلاطه باید استخراج بتن انجام شود. بعد از اتمام فاز ترکیب کردن، بتن از خلاطه بیرون می آید. بدین منظور، خلاطه امکان چرخش یا بالابری دارد تا بتن را به نقطه لازم انتقال دهد.

استفاده از بتن: پس از خارج کردن بتن، امکان استفاده از آن در محل پروژه وجود دارد. بتن ریزی با خلاطه از روش های متداول برای احداث سازه های بتنی می باشد. این پروسه نیازمند دقت و تخصص بالا است تا بتن با ویژگی های ایده آل مثل قوت فشاری، انعطاف پذیری و مقاومت بالا به خوردگی تولید شود.

آب لازم برای تولید بتن در این روش:

میزان آب مورد نیاز برای فرآیند بتن ریزی با خلاطه به نسبت مواد و هدف استفاده از بتن می باشد. میزان آب برای تولید بتن به صورت درصدی از وزن خشک متریال به کار رفته مشخص می شود. این درصد آب در بردارنده آب لازم برای ترکیب سیمان آب لازم برای ایجاد خمیری قابل ریزش می باشد.

نسبت آب به سیمان در واقع فاکتوری در مشخص کردن میزان آب بکار رفته در بتن می باشد. این نسبت به صورت وزن آب به وزن سیمان یا حجم آب به حجم سیمان مشخص می گردد. میزان ایده آل نسبت آب به سیمان برای بتن گوناگون ممکن است فرق کند و این میزان به فاکتورهای زیر وابسته می باشد:

نوع بتن: برای بتن معمولی، نسبت آب به سیمان نزدیک یه 0.5 تا 0.6 یا 0.6 تا 0.7 می باشد. برای بتن های ویژه مثل بتن مقاوم در برابر آب و بتن پرتلند و … می توان از این نسبت استفاده نمود.

قوت لازم: افزایش نسبت آب به سیمان موجب کاهش قوت فشاری بتن می گردد. برای بتن با قوت بالا، نسبت آب به سیمان باید پایین باشد.

خواص فیزیکی: میزان آب به بتن، اثر زیادی در خواص فیزیکی آن دارد. میزان آب به سیمان باید به صورتی باشد که بتن از خواصی مثل مقاومت، چسبندگی، انعطاف پذیری و مقاومت به خوردگی برخوردار باشد. اگر فرآیند بتن ریزی با خلاطه به درستی انجام شود، کیفیت بتن تولیدی بسیار بالا می باشد.

فرآیند بتن ریزی با خلاطه و انتقال بتن به محل مورد نظر

روش های گوناگونی برای این کار قابل استفاده است که نوع روش باید بر اساس نوع پروژه، مقیاس ساختمان و عوامل محیطی مشخص شود. روش های انتقال بتن به محل پروژه شامل موارد زیر است:

پمپاژ بتن: بتن با لوله های پمپ به محل مورد نظر فرستاده می شود. پمپ بتن، بتن را از خلاطه گرفته و با فشار موجب انتقال آن به لوله پمپ می شود.

استفاده از خاور بتن روی چرخ: در این تکنیک، بتن را داخل خاور بتن می ریزند و خاور بتن با چرخ های خود به موقعیت مورد نظر هدایت می شود.

استفاده از بتن روی نقاله: در فرآیند بتن ریزی با خلاطه برای انتقال بتن می توان از بتن روی نقاله استفاده نمود. بتن بر روی نقاله های موازی سوار می شود و با حرکت نقاله به نقطه مورد نظر هدایت می شود.

حمل دستی: بتن با بهره گری از وسایل دستی مثل سطل، سیلندر یا چوب های حمل بتن به موقعیت موردنظر انتقال می دهند. انتقال بتن به موقعیت موردنظر باید با رعایت نکات ایمنی لازم انجام شود. برای این کار حتماً باید از تجهیزات مناسب استفاده شود تا کیفیت بتن پس از پروسه حمل، کاهش پیدا نکند.