تفاوت میان روان‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن چیست؟

تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن، موضوعی است که قصد بررسی آن را داریم تا با این متریال به خوبی آشنا شویم.

برای ساخت هر نوع بتنی از جمله بتن پیش تنیده، بتن آرمه، بتن مسلح و … از افزودنی های مختلفی استفاده می کنند. یکی از افزودنی های مهم برای بتن، روان کننده ها هستند که در چندین نوع وجود دارند.

روان کننده بتن به چه منظور مورد استفاده قرار می گیرد؟

برای درک تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن باید با تعاریف هر یک از آنها و اهداف استفاده از آنها آشنا باشیم. روان کننده، یک نوع افزودنی شیمیایی برای بتن می باشد که با هدف کاهش میزان آب و افزایش عدد اسلامپ بتن مورد استفاده قرار می گیرد.

زمانی که عدد اسلامپ بتن افزایش پیدا می کند، بدون آنکه بتن با از دست دادن خواص خود روبرو شود به حالت بهتر و روان تری دست پیدا می کند و در چنین حالتی می تواند تمامی فرو رفتگی ها و منافذ سطح مورد نظر را به خوبی پر کند.

فوق روان کننده بتن به چه منظور مورد استفاده قرار می گیرد؟

برای بررسی تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن به شناخت فوق روان کننده ها می پردازیم. فوق روان کننده ها، نوعی کاهنده آب هستند که با هدف افزایش کیفیت و کارایی بتن به کار می روند.

قدرت فوق روان کننده ها در مقایسه با روان کننده ها بسیار بیشتر است. با استفاده از فوق روان کننده ها می توان در مصرف بتن به اندازه 20 الی 30 درصد صرفه جویی نمود. فوق روان کننده ها بر پایه نفتالین سولفونات درست می شوند و موجب کارایی بهتر بتن می شوند.

هنگامی که بتن با فوق روان کننده ها ادغام می شود، نوعی پیوند دافعه میان ذرات سیمان در بتن بوجود می آید که این مسئله سبب نرمی بتن می شود.

فوق روان کننده ها برای تولید قطعات پیش ساخته بتنی، بتن ریزی در مقاطع با تراکم آرماتور بالا، بتن ریزی حجیم، قالب های لغزان و پیش تنیده، اجرای دال ها، اجرای پی ریزی، اجرای ستون ها و دیوارها و … به کار می روند.

ابر روان کننده بتن به چه منظور مورد استفاده مورد استفاده قرار می گیرد؟

تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن نشان می دهد که ابر روان کننده ها، نسل جدیدی از روان کننده های بتن می باشند که با حفظ اسلامپ بتن موجب کاهش آب موجود در آن می شوند و میزان روانی آن را افزایش می دهند.

ابر روان کننده، پلیمری می باشد که بر پایه پلیمریزاسیون اکریلیک اسید درست می شود. این نوع روان کننده با افزایش اسلامپ بتن موجب روان شدن بتن تا حد بسیار خوبی می شود. با استفاده از ابر روان کننده های بتن، پخش شدن ذرات سیمانی بهتر انجام می شود. از ابر روان کننده ها برای تولید بتن با مقاومت بالا و بتن خود متراکم استفاده می کنند.

دیگر کاربردهای ابر روان کننده ها شامل تولید بتن با کارایی بالا، تولید بتن حجیم، تولید ملات تزریقی، تولید قطعات بتنی پیش ساخته، بتن ریزی با لوله ترمی، بتن ریزی های حجیم، بتن ریزی زیر آب و … می باشد.

بررسی مهمترین تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن

اصلی ترین تفاوت میان این روان کننده ها، مربوط به قدرت کاهندگی یا روان کنندگی آنها می باشد. همچنین قیمت این سه متریال با یکدیگر متفاوت است. دیگر تفاوت میان این سه روان کننده، مقدار مصرف آنها است. با توجه به بررسی هایی که بر روی این مواد صورت گرفته است می توان گفت که قدرت انسجام و میزان جداشدگی هر یک از آنها متفاوت است.

روان کننده های معمولی از نوع لیگنوسولفونات ها موجب کاهش 12 درصدی آب در بتن می شوند. مقدار مصرف این روان کننده با توجه به مقدار کاهش آب 5 الی 12 درصدی حدود 2 الی 8 درصد وزن سیمان به علاوه، مقدار مواد جامد میان آن حدود 38 الی 42 درصد مایعات است.

در بررسی تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن باید عرض کنیم که فوق روان کننده مدل آلدئید نفتالین سوفوناته فشرده با غلظت 33 الی 37 درصدی ماده جامد با مصرف 2 الی 5 درصدی وزن سیمان سبب کاستن 12 الی 22 درصدی آب می شود. ابر روان کننده از نوع پلی کربوکسیلات با مقدار ماده جامد 40 الی 42 درصدی و مصرف 3 الی 5 درصدی وزن سیمان، موجب کاستن 12 الی 35 درصدی آب می شود.

لیگنوسولفونات ها، کندگیر هستند و حفظ روانی خوبی دارند. مواد نفتالینی، کندگیر نبوده و حفظ روانی خوبی ندارند. ملامینی ها زودگیر هستند و در چندین نوع تولید می شوند که حفظ روانی آنها فرق می کند.

پیامدهای استفاده بیش از اندازه از مواد افزودنی کاهنده آب بتن

حال که با تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن آشنا شدیم باید توجه کنیم که در استفاده از هیچ یک از این کاهنده های آب، زیاده روی نکنیم. زیرا استفاده بیش از اندازه از کاهنده های آب سبب جداشدگی شدید، آب انداختن بسیار زیاد، تأخیر زیاد در گیرش و دیگر مشکلات می شود.

تبخیر زیاد در بتن ممکن است موجب ترک خوردگی شدید در سطح بتن شود. در چنین حالتی ممکن است رنگ بتن تغییر پیدا کند. البته در عمل دیده شده است که مدتی پس از ساخت بتن، مقاومت خوبی بوجود می آید ولی چالش های اجرایی سبب کاهش کیفیت بتن می شود که این مسئله غالباً موجب شکل گیری ترک های ناشی از نشست خمیری در بتن می شود.

تفاوت میان روان‎‌کننده، فوق روان‌کننده و ابر روان‌کننده بتن از نظر قدرت روان کنندگی

همانگونه که از نامشان مشخص است، هر یک از این مواد به اندازه ای می توانند روان کنندگی در بتن ایجاد کنند. بیشترین روان کنندگی مربوط به ابر روان کننده ها است که بر پایه پلی کربکسیلات می باشند. از این نوع روان کننده برای تولید بتن خود تراکم استفاده می کنند.

اما قیمت ابرروان کننده ها در مقایسه با دیگر روان کننده ها بالا می باشد و این مسئله سبب می شود که بسیاری از تولید کنندگان که دغدغه قیمت ها را دارند، از این روان کننده استفاده نکنند و روان کننده های ارزان تر را به کار ببرند.